Posted: 02 Nov 2015 08:13 AM PST
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ
Ας αναρωτηθούμε... Ποιο κοινοβούλιο μας φαίνεται πιο ελληνικό; Το δικό μας ή της Αυστρίας;Το Αυστριακό βέβαια! Γεμάτο με ιωνικούς κίονες, μετώπες, αγάλματα, ζωφόρους!!
Πολλοί από τους σημερινούς Έλληνες θα το θεωρούσαν υπερβολή.
Πόσο έχουμε αφελληνιστεί;
Αυτό το λέμε στην Ελληνική Φιλοσοφία ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΠΛΗ ΑΓΝΟΙΑ!!!
Αλήθεια,
μπορούμε να φανταστούμε ποια πολιτική αισθητική ΛΟΓΟΥ ενεργοποιείται
στους βουλευτές ενός τέτοιου κοινοβουλίου αντικρίζοντας τέτοιο ΚΑΛΛΟΣ;
Γνωρίζουμε
πάρα πολύ καλά από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία ότι ένα τέτοιο
απείρου κάλλους θέαμα μας μεταμορφώνει εσωτερικά-ηθικά;
Αυτό
μαρτυρά την οικουμενικότητα της Ελληνικής αντίληψης, η οποία δεν είναι
τίποτα άλλο παρά ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. ΔΗΛΑΔΗ Η
ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ που διαχέεται στον αισθητό κόσμο μέσα από το
ΑΙΩΝΙΟ ΑΛΗΘΕΣ, το ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟ ΑΓΑΘΟΝ.
|
Posted: 01 Nov 2015 12:00 AM PDT
Ελληνικό θαύμα και ο Μεταξάς στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο--
Του Παύλου Κιλίντζη
Ο
Ιωάννης Μεταξάς, όντας ο πολιτικός ηγέτης που όρθωσε το ανάστημά του
στους φασίστες κατακτητές και διαχειρίστηκε το έπος της Ελλάδας κατά τον
Β’ ΠΠ, υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα πολιτικά. Έχοντας ο ίδιος
φασιστικές καταβολές, υπήρξε ο υπαίτιος του πραξικοπήματος του Αυγούστου
του 1936, όπου εγκαθίδρυσε την μεταξική δικτατορία μέχρι τον θάνατό
του, τον Ιανουάριο του 1941.
Ο
Μεταξάς είναι ιστορικό γεγονός ότι ιδεολογικά υπήρξε «προσκείμενος»
στον φασιστικό χώρο. Ωστόσο, είναι υποχρεωτικό ο ιστορικός ερευνητής να
ερμηνεύει τα γεγονότα, βάσει των συνθηκών εκείνης της εποχής που
διαδραματίζονται. Και όχι της σημερινής.
Ο
φασισμός ως πολιτικό κίνημα, υπήρξε το πλέον αναδυόμενο για την Ευρώπη
του μεσοπολέμου. Σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, υπήρξαν φασιστικά
κινήματα που εξέφραζαν την δυναμικά αναδυόμενη φασιστική ιδεολογία.
Ο
Μουσολίνι στην Ιταλία, ο Χίτλερ στη Γερμανία, αλλά και άλλες μικρότερες
ή λιγότερο ακραίες κινήσεις αναπτύσσονται παντού. Όπως για παράδειγμα η
ρουμανική λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ένα αντισημιτικό φασιστικό
βίαιο κόμμα του Κορνήλιου Κοντρεάνου, ή το κίνημα του Ρεξισμού στο
Βέλγιο καθώς και το ναζιστικό αυστριακό κόμμα.
Σε
αυτό το κλίμα της εποχής λοιπόν, (και) ο Μεταξάς εξέφραζε την φασιστική
ιδεολογία. Ωστόσο ουδέποτε αυτό τον εμπόδισε να πράξει το καθήκον του
για την πατρίδα και να εφαρμόσει πολιτικές συμμαχίες που ήταν πλήρως
αντίθετες με το προσωπικό του ιδεολόγημα.
Ο
Μεταξάς από την αρχή έκανε συνειδητή πολιτική επιλογή να σταθεί στο
πλευρό των συμμάχων, και των Άγγλων ειδικότερα. Όντας ορθολογιστής και
προσβλέποντας στο καλό της πατρίδας, προώθησε ενεργά της είσοδο της
Ελλάδας στο αγγλικό μπλοκ. Όντας πολιτικός με μεγάλη διορατικότητα,
πίστευε από την αρχή πως οι σύμμαχοι θα είναι νικητές του Β’ ΠΠ. Ακόμα
και όταν αυτό δεν το πίστευαν, παρά ελάχιστοι στην Ευρώπη.
Η
Ελλάδα είχε κάθε συμφέρον να έχει καλές σχέσεις με την πανίσχυρη
βρετανική ναυτική δύναμη εξάλλου. Η Αγγλία είχε τη δύναμη να
πειθαναγκάσει την Ελλάδα αν χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Επιπλέον οι
οικονομικοί δεσμοί της Ελλάδας ήταν πολύ πιο ισχυροί με την Αγγλία παρά
με τη Γερμανία. Το αγγλικό κεφάλαιο είχε την πρώτη θέση των ξένων
κεφαλαίων στην Ελλάδα με 53% ενώ το γερμανικό μόλις το 5%. Ο Μεταξάς
έτεινε χείρα φιλίας προς την Αγγλία και μάλιστα ικανοποίησε τους
Βρετανούς ομολογιούχους που ήταν ανικανοποίητοι από το 1931.
Εκτός
από τις προσωπικές του συμμαχίες, ο Μεταξάς από την πρώτη μέρα
εργάστηκε πυρετωδώς για την επαναδημιουργία των Ελληνικών Ενόπλων
Δυνάμεων, που μέχρι εκείνη την εποχή ήταν πρακτικά ανύπαρκτες. Αυτή
κυρίως η πολιτική, οδήγησε στο έπος του Β’ ΠΠ και στο «ελληνικό θαύμα»
της μάχης της Ελλάδας κατά των δυνάμεων του Άξονα. Και όταν αναφέρω
«θαύμα», το εννοώ ορθολογικά περιγράφοντας τα γεγονότα. Και ας μην
αρέσει αυτό σε ανιστόρητους «αριστερίζοντες».
Η
Μάχη της Ελλάδας 1940-41, για την απόκρουση των Ιταλικών αρχικά
επιθέσεων, αργότερα δε και των Γερμανικών, διήρκεσε συνολικά 216 ημέρες,
ήτοι 7 μήνες, μέχρι να επιτευχθεί η ολοκλήρωση της καταλήψεως της
πατρίδας. Αυτό το γεγονός προκάλεσε παγκόσμια κατάπληξη και
αιτία πολλαπλού γενικευμένου θαυμασμού και εγκωμίων. Ήταν κάτι το
μεγαλειώδες, το οποίο δικαίως θεωρήθηκε ως «ελληνικό θαύμα».
Κατ’
αντιδιαστολή, για την κατάληψη της Γαλλίας ο Άξονας χρειάστηκε 45
ημέρες, παρά τη στρατιωτική βοήθεια που της εδόθη με την εκεί παρουσία
ισχυρών Αγγλικών δυνάμεων, του Βελγίου 18 ημέρες, της Ολλανδίας 5
ημέρες, ενώ η Δανία υπέκυψε σε 12 ώρες και οι Αυστρία, Βουλγαρία,
Ουγγαρία, Ρουμανία και Αλβανία προσχώρησαν ή παραδόθηκαν αμαχητί.
Εκτός του αποτελέσματος, η πολεμική προπαρασκευή του ελληνικού κράτους από το 1936 και έπειτα, υπήρξε επίσης θαυμαστή.
Οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας μεταξύ 1923-36 ανήλθαν σε 3 δισ. δρχ.,
ενώ κατά το διάστημα 1936-40 ήταν περίπου πενταπλάσιες, ήτοι 15,7 δισ.
δρχ.
Για
λόγους οικονομίας χώρου, περιορίζομαι να αναφέρω κολοσσιαίες
παραγγελίες εξοπλισμών για τα δεδομένα του ελληνικού κράτους, όπως η
αγορά 12 νέων αντιτορπιλικών και 2 υποβρυχίων σε μόλις 3 χρόνια, και
αγορά περίπου 200 νέων αεροσκαφών στο διάστημα 1936-1939. Πρακτικά η
Ελλάδα από το 1936 έως το 1940, ξανάφτιαξε από την αρχή τόσο το Ναυτικό
της, όσο και την Αεροπορία της.
Τέλος, αναφέρω το πραγματικό θαύμα της κατασκευής των λεγόμενων οχυρών της «Γραμμής Μεταξά», τα οποία συγκλόνισαν με το μέγεθος και την πολυπλοκότητα κατασκευής, ακόμα και τους Γερμανούς κατακτητές. Πρόκειται για 21 μεγάλα οχυρά στην Ελληνο-Βουλγαρική μεθόριο, μήκους 500 περίπου χιλιομέτρων, με
συνολικό μήκος υπογείων στοών και υπογείων καταφυγίων 37 χιλιομέτρων,
διανοιγμένων μέσα στα βουνά, χωρίς βεβαίως τα σημερινά μέσα.
Μετά
την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, ο Γερμανός υποστράτηγος
Schneider (επικεφαλής Γερμανικής Επιτροπής μελέτης της οχύρωσης) θα
περπατήσει επί έναν μήνα τη Γραμμή, θα γράψει ότι τα οχυρά αυτά είχαν επιτύχει το βέλτιστο σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη ανάλογη οχυρωματική Γραμμή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το
θαύμα της Ελλάδας κατά τον Β’ ΠΠ λοιπόν, δεν επιτεύχθηκε εξαιτίας
συγκυριακών συνθηκών. Και ήταν πραγματικό «θαύμα», όσο και αν
(δυστυχώς) γίνεται προσπάθεια να υποτιμηθεί από (ανιστόρητους) «αριστερίζοντες» συγχρόνους κύκλους στην Ελλάδα.
Εξαιτίας
κυρίως του φασιστικού υποβάθρου του Μεταξά, προσπαθούν να υποτιμήσουν
και να παραποιήσουν την προσπάθεια ενός κράτους και ενός ολόκληρου λαού.
Ο Μεταξάς τουλάχιστον έκανε αυτό που οφείλει να κάνει κάθε σύγχρονος
πολιτικός που αγαπάει την πατρίδα του. Έβαλε την προσωπική πολιτική του
ιδεοληψία, κάτω από το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια του λαού του.
Μακάρι να δρούσαν με τον ίδιο τρόπο και πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί
(ιδίως των ημερών μας…).
Του Παύλου Κιλίντζη
http://www.defence-point.gr/news/?p=140060
|
Posted: 31 Oct 2015 12:00 AM PDT
Πολιτικοί, διανοούμενοι,καλλιτέχνες στην πρώτη γραμμή του Μετώπου της Αλβανίας με τους απεσταλμένoυς του Τύπου.----
Παλλαϊκό προσκλητήριο στο ΟΧΙ του ‘40-------
Από
το Μέτωπο, από αριστερά όρθιοι: Δ. Γαλερίδης (δημοσιογράφος), Γεώργιος
Καρτάλης ( υπουργός), Δ. Θιβαδόπουλος ( καθηγητής), Γεώργιος Θεοτοκάς (
συγγραφέας), Συμεόνογλου ( βιομήχανος) Κώστας Μάγερ (δημοσιογράφος).
Καθιστοί: Ευ. Μαγκλιβέρας ( βαρύτονος), Λάμπρος Κωνσταντάρας (ηθοποιός)
Κώστας Σάμιος ( τενόρος) και Τσαλίκης (έμπορος)
Θα ανταποκρίνονταν οι σημερινοί διανοούμενοι, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, σ’ ενδεχόμενο προσκλητήριο της πατρίδος για να πολεμήσουν, αν κινδύνευε η ακεραιότητα της; Σε έρευνα μεγάλης Αθηναϊκής εφημερίδας, πριν απο μία δεκαετία, δυο, τρείς είπαν θα έσπευδαν να συστρατευθούν με το λαό να πολεμήσουν. Οι άλλοι, μιμήθηκαν το… «στρίβειν δια του αρραβώνος !» Ένας δήλωνε «να πάνε τα κορόιδα να πολεμήσουν…», ένας άλλος «εφόσον κινδύνευε το σπίτι του στην Κυψέλη» ένας τρίτος « δεν πολεμάω για τις ιδέες του Χριστόδουλου» και ένα σωρό άλλες αμπελοφιλοσοφίες… Aς δούμε όμως τι έκαναν οι διανοούμενοι, εβδομήντα χρόνια πριν, το 1940, από τους οποίους δεν έλειψε κανείς από το προσκλητήριο της πατρίδος ! Εδωσαν όλοι το βροντερό παρόν στην πρώτη γραμμή του Μετώπου, μαζί και οι απεσταλμένοι δημοσιογράφοι των εφημερίδων, που έστελναν τις ανταποκρίσεις τους, με την ένδειξη «κάπου εις το Μέτωπο». Ο συγγραφέας του μυθιστορήματος «Αργώ» Γιώργος Θεοτοκάς για να τον δεχτούν εθελοντή στον πόλεμο, το ζήτησε ρουσφέτι απ’ τον στρατηγό Σέργιο Γυαλίστρα! Ο Οδυσσέας Ελύτης, κατατάχθηκε ανθυπολοχαγός στην πρώτη γραμμή ( έγραψε το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας») όπως ο λογοτέχνης Ανδρέας Καραντώνης, ο ακαδημαϊκός Άγγελος Βλάχος , (έγραψε « το Μνήμα της Γριάς» ), οι συγγραφείς Άγγελος Τερζάκης, ( έγραψε την «Ελληνική Εποποιία 1940-41), Λουκής Ακρίτας ( έγραψε το διήγημα «οι Αρματωμένοι»), Γιάννης Μαγκλής, Διονύσιος Ρώμας (μετέπειτα βουλευτής) ο πολιτικός- υπουργός Γεώργιος Καρτάλης, ο βαρύτονος Ευάγγελος Μαγκλιβέρας, οι τενόροι Γ. Τουμπακάρης (έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος), Κώστας Σάμιος, οι ζωγράφοι Σπύρος Βασιλείου και Γιάννης Τσαρούχης ( που κρατούσε στα χέρια του πάντα μια δική του εικόνα της Παναγίας), οι ηθοποιοί, Λάμπρος Κωνσταντάρας ( τραυματίσθηκε σε μάχη και όταν έγινε καλά στα μετόπισθεν, ζήτησε να τον ξαναστείλουν στην πρώτη γραμμή!!!) Διονύσης Παπαγιανόπουλος (ο πολέμαρχος ανθυπολοχαγός στην πρώτη γραμμή), Ντίνος Ηλιόπουλος ( ασυρματιστής του πυρoβολικού), Παντελής Ζερβός ( λοχίας στην πρώτη γραμμή), Νίκος Σταυρίδης (τραυματιοφορέας), Λυκούργος Καλλέργης, Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, Στέλιος Βόκοβιτς, Γκίκας Μπινιάρης, Νάσος Χριστογιαννόπουλος, Φρίξος Θεοφανίδης, Μάκης Τζίνης, Στέφανος Πήλιος, όλοι με ψυχή λέοντα στην πρώτη γραμμή!!!. Δυο γενναίοι ηθοποιοί που σκοτώθηκαν, οι Δήμος Αυγείας και Πάνος Παπακυριακόπουλος (ο γνωστός ως Πάνος Ντόλης) Οι πεσόντες στον πόλεμο ηθοποιοί Ο Δήμος Αυγείας και ο Πάνος Παπακυριακόπουλος, ήταν οι μεγάλες απώλειες των ηθοποιών στον πόλεμο. Ο Δήμος στις 21-11-40, κολυμπώντας, μ’ ένα μαχαίρι στο στόμα, έκοψε τα καλώδια κι έσωσε μια σημαντική γέφυρα από την ανατίναξη κι έτσι μπήκε ο στρατός μας στην Κορυτσά. Για την πράξη του αυτή παρασημοφορήθηκε. Ξαναπήγε στο Μέτωπο, όπου σε μια άλλη μάχη τραυματίσθηκε στην κοιλιά και πέθανε από αιμορραγία.
Ο
Πάνος Παπακυριακόπουλος ( Ντόλης το ψευδώνυμό του στο θέατρο του Λαού
στο Μεταξουργείο, όπου έπαιζε) έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα στις
25-1-1941.
Ο Χρήστος Πύρπασος ( Πυρπασόπουλος), δημοσιογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας, συγκλονισμένος αποτύπωσε τον πόνο των συναδέλφων του νεκρού Πάνου Ντόλη, στους παρακάτω στίχους: « …κι έπεσε για την πατρίδα / ο φτωχός ο θεατρίνος, / έξω από τον Αυλώνα,/ ο άξιος πολεμιστής. / Πέθανε ανδρικά στη μάχη / ωσάν Έλληνας εκείνος / του θεάτρου του πολέμου / που ήταν πρωταγωνιστής» Στον πόλεμο και … πρωθυπουργοί Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, πήραν μέρος και πολιτικοί. ΄Ενας εθελοντής δεκανέας ο Παν. Κανελλόπουλος, που έγινε δυο φορές πρωθυπουργός, εξέδιδε στο Μέτωπο με συνεργάτες τους Στρατή Αναστασέλη και Ελευθέριο Κοτσαρίδα την εφημερίδα με τις δυο ονομασίες, πότε ως «Αχρίς» και πότε ως «Οχρίς» με άρθρα και νέα για τους στρατιώτες του Μετώπου.
Ο
Γεώργιος Ράλλης ήταν του Ιππικού, πολέμησε στην πρώτη γραμμή και μία
από τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε ήταν όταν τραυματίσθηκε σοβαρά
το ιπποδρομιακό άλογό του, και αναγκάστηκε μετά να το σκοτώσει….
Ο Κων. Μητσοτάκης πήγε καθυστερημένος στο Μέτωπο από τη Σύρο, πήρε μέρος στην εαρινή επίθεση το Μάρτιο.
Ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, αντιπρόεδρος κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή.
Ο
έφεδρος υπολοχαγός, ο Ισαάκ Λαυρεντίδης, έγινε αντιπρόεδρος της Βουλής,
πολέμησε γενναία τραυματίσθηκε στη φοβερή μάχη του υψώματος 731,όπου
έπεσαν πολλά κορμιά. Και όταν έδεσαν τα τραύματα του, ζήτησε από τον
διοικητή του να πάει και πάλι στο « πανηγύρι του πολέμου».
Ο στρατιώτης Χαρίλαος Φλωράκης, έγινε Γ.Γ. του ΚΚΕ και πολέμησε στην πρώτη γραμμή.
Στην πρώτη γραμμή πολέμησε και ο Γεώργιος Καρτάλης μετέπειτα υπουργός, όπως και διάφοροι άλλοι.
Αντί για τουφέκι κρατούσαν την πέννα! Στην πρώτη γραμμή βεβαίως και οι απεσταλμένοι των εφημερίδων, τρανταχτά ονόματα της δημοσιογραφίας.
Τα
χειρόγραφα τους έφταναν την επομένη στην Αθήνα, με ειδικό ταχυδρομείο,
αυτολογοκριμένα όπως επέβαλαν οι κανόνες του πολέμου: Σπύρος Μελάς (
Καθημερινή - Εστία), Βάσος Τσιμπιδάρος, Ευστάθιος Θωμόπουλος, Γιώργος
Παπαγιώργος Π. Αγγελόπουλος (Ακρόπολις), Παύλος Παλαιολόγος, Γεώργιος
Ρούσσος και Μιχάλης Κυριακίδης ( Ελεύθερον Βήμα) , Γεώργιος Δρόσος,
Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Ανδρουλιδάκης και Χρήστος Μούζιος (
Πρωία) Νίκος Γιοκαρίνης (Αθηναϊκά Νέα), Αλέκος Λιδωρίκης, Πάνος
Καραβίας, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Αθανάσιος Γεωργίου ,Σάββας
Κωνσταντόπουλος ( Ασύρματος), (Σπύρος Μαντάνος (Τύπος), Θωμάς Μαλαβέτας (
Έθνος) Παντελής Καψής, Κώστας Ουράνης ( Ελληνικόν Μέλλον) Τίμος
Μωραϊτίνης, Λουκής Ακρίτας (Εστία), Χρήστος Κολιάτσος, Νίκος
Αναστασόπουλος, Τάκης Παπαγιαννόπουλος, Θεμιστοκλής Αμουτζόπουλος (
Καθημερινή), Κώστας Σκαλτσάς (Έθνος) Κώστας Αθάνατος, Νίκος Καπιτζόγλου
Θ. Δογάνης (Βραδυνή). ΄Ηταν επίσης οι Στράτης Μυριβήλης, Δημ. Δεβετζής ,
Σόλων Γρηγοριάδης και Σπ. Αυλωνίτης.
Η μοναδική γυναίκα απεσταλμένη, ήταν η Αντέλα Μέρλιν,που την έστειλε ο Δημ. Λαμπράκης για τα Αθηναϊκά Νέα, κατόπιν παρακλήσεώς της. Στο Μέτωπο βρισκόταν και οι φωτορεπόρτερ Τσακιράκης, Κουρμπέτης, Φλώρος,Πουλίδης, Μεγαλοοικονόμου, στους οποίους οφείλονται οι πολλές φωτογραφίες που δημοσιεύονται τέτοιες μέρες. Σημαντική ήταν και η προσφορά των γελοιογράφων, όπως του Φωκίωνα Δημητριάδη, του Παυλίδη, του Μπέζου, του Καστανάκη, του Γκέϊβελη, του Λυδάκη, του Παπασταύρου, αλλά και του Στέλιου Πολενάκη, με τα σπαρταριστά κινούμενα σχέδια, για τον επηρμένο αρλεκίνο του φασισμού, τον Μπενίτο Μουσολίνι. ΄Ολα τα θέατρα τότε, με την κήρυξη το πολέμου, προσαρμόζουν στο κλίμα της ημέρας τις επιθεωρήσεις τους, και ακούγονται τραγούδια σε στίχους του Μιχάλη Σουγιούλ του Γιώργου Οικονομίδη και του Μίμη Τραϊφόρου, όπως «το Κορόϊδο Μουσολίνι» που ξεσηκώνουν και δονούν τις ψυχές των Ελλήνων με τη φωνή του σύγχρονου Τυρταίου, που ακούει στο όνομα Σοφία Βέμπο! Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη akontogiannidis@yahoo.gr
*To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
|
Posted: 30 Oct 2015 12:00 AM PDT
"Σ'
ένα χαντάκι, σκεπασμένο με χιόνι, ο ψαρής μου κόλλησε. Πεινασμένο,
μουσκεμένο ως το κόκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα
κατσάβραχα ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο
και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να ιδώ για τελευταία
φορά.
Μπορεί
να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές
μαζί το θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοια που δεν
λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν
αυτή βρε παιδιά. Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε. Μ' έπιασε το κλάμα. Ο
πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το
σκοτώσω. Δεν βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε
ώσπου χάθηκα πίσω από τον βράχο".
Η
μαρτυρία αυτή πολεμιστή του '40, όπως τη μεταφέρει σε μεγάλο αφιέρωμά
του για τα μόνοπλα του Ελληνικού Στρατού, αυτούς τους λησμονημένους
ήρωες, όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί, ο διευθυντής του Γ'
Κτηνιατρικού Νοσοκομείου, γενικός αρχικτηνίατρος, συνταγματάρχης
Κωνσταντίνος Τερψίδης, αποτελεί ίσως την πλέον αδιάσειστη απόδειξη της
μεγάλης προσφοράς των ίππων, των ημιόνων και των όνων στις μάχες που
έχει δώσει στον ρου της Ιστορίας ο Ελληνικός Στρατός.
"Η
ιστορία των μόνοπλων ζώων (ίππος, ημίονος, όνος) συνδέεται στενά με την
ιστορία του ανθρώπου αφού, μαζί μ' αυτά, διέσχισε
αχανείς πεδιάδες, πέρασε δύσβατα και απρόσιτα βουνά και βρήκε κατάλληλους τόπους για να εγκατασταθεί. Σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του έθνους μας, τα μόνοπλα αποτέλεσαν βασικό στοιχείο της πολεμικής μας μηχανής, με το ιππικό ως μάχιμο όπλο, με κύρια χαρακτηριστικά την ταχύτητα και ευκινησία του και τους ημίονους ως μεταγωγικά. Έπεσαν κατά χιλιάδες και δόξασαν τον Στρατό στα ιερά πεδία των μαχών" εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συνταγματάρχης Κ. Τερψίδης.
Από
την αρχαιότητα -συμπληρώνει- τα μόνοπλα και ο τρόπος χρησιμοποίησής
τους αποτελούσαν καθοριστικό παράγοντα για τη μορφή του
στρατού και της έκβασης της μάχης. Η πολεμική χρήση του αλόγου, ζεμένου σε άρμα, ήταν δείγμα κοινωνικής υπεροχής, ενώ το ιππικό αναπτύχθηκε κάτω από ειδικές εδαφικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κυρίως στις περιοχές της Θεσσαλίας, Μακεδονίας και σε πόλεις της Μ. Ασίας και Σικελίας.
Τα
μόνοπλα, επί σειρά ετών, ήταν η κινητήρια δύναμη του Ελληνικού Στρατού
και υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός που φρόντιζε
για τη διατροφή, τα πέταλα, τα είδη σαγής, τα σαμάρια, τα χαλινάρια, τους αναβολείς ακόμη και για αδιάβροχα και κουβέρτες για την μεταφορά όπλων, όλμων, κανονιών και πυρομαχικών.
Η
συμμετοχή των μονόπλων στους αγώνες του έθνους καταγράφεται εντυπωσιακή
και αριθμητικά: στον ελληνοτουρκικό πόλεμο έλαβαν μέρος 2.900 μόνοπλα, στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) 29.000, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο 47.169, στην εκστρατεία στην Κριμαία (1919) 10.132, στη Μικρά Ασία (1919-1922) 62.000, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940) 150.000, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις την περίοδο από 1946-1949 32.000 μόνοπλα.
Για
χώρες, όπως η Ελλάδα, με ορεινή σύνθεση εδάφους και ανύπαρκτα ή
περιορισμένα μηχανοκίνητα
στρατιωτικά μέσα σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του 20ού αιώνα, βασικό στοιχείο της πολεμικής μηχανής αποτέλεσαν τα μόνοπλα, σημειώνει ο κ. Τερψίδης στο εκτενές αφιέρωμά του, με την πληθώρα ιστορικών πληροφοριών και σπάνιου φωτογραφικού υλικού.
Η
αριθμητική επάρκεια των μονόπλων σε συνάρτηση
με τη σωματική τους διάπλαση, την υγιεινή τους κατάσταση και την ικανότητά τους για εκστρατεία, έκριναν το αξιόμαχο του στρατεύματος, τονίζει.
Κατά
την περίοδο 1936-1940 και στο πλαίσιο της προπαρασκευής
του Στρατού προς πόλεμο, έγιναν σημαντικές προσπάθειες για να βελτιωθεί η μαχητική του ικανότητα και -μεταξύ άλλων- για την προμήθεια 6.000 μονόπλων δια |
ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΩΤΗΡΟΣ. Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ - ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΧΩΡΙΟ ΔΡΥΑΛΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ -ΛΑΚΩΝΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ. ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΡΥΑΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΟΧΩΡΟΧΡΟΝΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΑ.
Αρχειοθήκη ιστολογίου
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου