ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ

Ποια είναι η διαφορά της Γενοκτονίας από την Εθνοκάθαρση

11/3/2015 2:25:03 PM

Η δήλωση του Νίκου Φίλη για τη Γενοκτονία των ποντίων επαναφέρει το θέμα στην επικαιρότητα
Σάλο και πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ο οποίος ουσιαστικά ανέφερε ότι ήταν Εθνοκάθαρση.
Με μια γρήγορη ματιά στο λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη μπορεί κάποιος να διαπιστώσει την εξής διαφορά ανάμεσα στις δύο λέξεις:
Γενοκτονία: Η βάσει σχεδίου συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση φυλής ή έθνους.
Εθνοκάθαρση: Ο μαζικός αφανισμός ή εκδίωξη των μελών μιας εθνότητας από μια περιοχή για γεωπολιτικούς σκοπούς.
Σύμφωνα με τον δρα Βασίλειο Θ. Μεϊχανετσίδη, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελετητών Γενοκτονίας και όσα είχε πει το 2014 στην Ελευθεροτυπία, όταν μια ανάλογη συζήτηση είχε ανοίξει: «Ενώ η γενοκτονία συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς (ποινικού) δικαίου, ο όρος εθνοκάθαρση χρησιμοποιείται ως γενική ονομασία (generic term) για να περιγράψει ένα σύνολο εγκλημάτων, όπως π.χ. τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας. Με άλλα λόγια, ο όρος εθνοκάθαρση δεν έχει λάβει ρητή νομική αναγνώριση, αν και επιμέρους στοιχεία της πρακτικής αυτής ορίζονται και τιμωρούνται από το διεθνές ή το εθνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα κατά των Ελλήνων του Πόντου και ευρύτερα κατά των Οθωμανών Ελλήνων νομικώς στοιχειοθετούν το έγκλημα της γενοκτονίας, μπορούν όμως να περιγραφούν και ως εθνοκάθαρση».
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τηΜικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου.
Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία και μιλά για απώλειες στον πόλεμο.

Τι είπε ο Νίκος Φίλης για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Ο υπουργός Παιδείας υποστήριξε πως η σφαγή των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία, προκαλώντας σάλο και αντιδράσεις.
«Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια», ανέφερε ο κ. Φίλης, μιλώντας στο Star.
«Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση της γενοκτονίας, όταν ειδικά όχι μόνο η Ελλάδα και άλλες χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία», συμπλήρωσε, κληθείς να σχολιάσει γιατί αισθάνεται την ανάγκη να κάνει αυτή τη διάκριση.

Τι έγραφε ο Ν. Φίλης σε άρθρο του στην Αυγή με τίτλο «παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία»»

Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η άποψη διατυπώνεται από τον υπουργό Παιδείας. Στις 20 Αυγούστου 2014, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία»», ο Νίκος Φίλης ανέφερε πως τα περί γενοκτονίας ήταν μία απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας, συμπληρώνοντας ότι η «η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού».
«Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί. Γι” αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών. Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας «Γενοκτονίας».
Στην Ελληνική Ιστορία η Μικρασιατική Καταστροφή ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε ως Γενοκτονία. Γράφαμε, διδασκόμασταν, θυμόμαστε την Καταστροφή. Αυτό έχει σημασία για να αντιληφθούμε ότι η όψιμη μετακίνηση σε επίπεδο ορολογίας υποκρύπτει απόπειρα μετάλλαξης της ιστορικής εμπειρίας και των γεγονότων, η οποία μάλιστα «επισημοποιείται» με την παραγωγή μιας νέας, μεροληπτικής ιστορίας», έγραφε ο κ. Φίλης.

Οι σφοδρές αντιδράσεις

Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων, Χαράλαμπο Αποστολίδη, συνέκρινε ευθέως τον υπουργό Παιδείας με τη Μαρία Ρεπούση και να έκανε λόγο για κίνηση «στα όρια της εθνικής προδοσίας».
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus Θεσσαλονίκης 103,6, ο κ. Αποστολίδης χαρακτήρισε τον υπουργό Παιδείας ως «προσωποποίηση της Κερκόπορτας και του Εφιάλτη», συμπληρώνοντας ότι «έλειψε από τη Βουλή η κ. Ρεπούση και μάλλον ο κ. Φίλης έσπευσε να συμπληρώσει το κενό».
Ο κ. Αποστολίδης δήλωσε ότι «ο Νίκος Φίλης κινείται στα όρια της εθνικής προδοσίας», συμπληρώνοντας ότι τη γενοκτονία των Ποντίων την έχουν αναγνωρίσει μεταξύ άλλων τόσο ευρωπαϊκά κοινοβούλια, όσο και αμερικανικές πολιτείες.
Αδίστακτη πρόκληση στην εθνική μνήμη, αλλά και στις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων χαρακτήρισε τις δηλώσεις Φίλη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Να θέσει εκτός κυβέρνησης τον κ. Φίλη κάλεσε τον πρωθυπουργό, ΑλέξηΤσίπρα, ο υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Απόστολος Τζιτζικώστας. «Όταν ο θλιβερός κ. Φίλης αντιληφθεί τους αγώνες που δόθηκαν για να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ίσως να ξεπεράσει τις εθνικά επικίνδυνες ιδεοληψίες του. Περισσότεροι από 350.000 Έλληνες δολοφονήθηκαν και το επίσημο ελληνικό κράτος έχει αναγνωρίσει τη γενοκτονία από το 1994 κηρύσσοντας τη 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Αν υπουργός αυτής της καταστροφικής για τον τόπο κυβέρνησης δε σέβεται ούτε τους νεκρούς, ούτε τις αποφάσεις του ίδιου του κράτους του, να του υπενθυμίσουμε ότι το Δεκέμβριο του 2007 τη γενοκτονία των Ποντίων αναγνώρισε και η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών… Κύριε Φίλη παραιτηθείτε. Κύριε Τσίπρα διώξτε τον», ανέφερε ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας.
Την αποπομπή του Νίκου Φίλη ζήτησε και ο Άδωνις Γεωργιάδης. «Είναι αδύνατον ο κ. Φίλης να παραμένει στη θέση του αμφισβητώντας την Ομόφωνη απόφαση της Βουλής για την Γενοκτονία», έγραψε ο υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter.
=========================================

- Ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους.
άχη του Ρίμινι

Ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους.

Posted: 28 Oct 2015 11:00 AM PDT

Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα.--- Ώρα 5η πρωινή.----- Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους.Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου.

Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν: «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;».

Σήμερα στήν πατρίδα του Πιάλεια Τρικκάλων, κάθε χρόνο, γίνονται εκδηλώσεις μνήμης, καί βεβαίως τά παιδιά του δίδουν τό δικό τους «παρών»! Σέ ένα κεντρικό σημείο τής Πιαλείας δεσπόζει σήμερα, η προτομή τού Βασιλείου Τσιαβαλιάρη.

Στήν σκιά τού ανδριάντα, γυρίζει τό ρολόϊ τού χρόνου γιά τόν ξεχασμένο στρατιώτη του μετώπου. «Ήταν ο πρώτος νεκρός τού πολέμου», λέγει ο στρατηγός Ιωάννης Κακουδάκης, ο επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού. «Υπηρετούσε στό 21ο φυλάκιο τής Πίνδου στό 51 Σύνταγμα τό οποίο είχε σχηματισθή από Θεσσαλούς. Τά ιταλικά στρατεύματα είχαν προχωρήσει σέ απόστασι αναπνοής από τά Ελληνικά τμήματα προκαλύψεως. Στίς 5 τό πρωί ο Τσιαβαλιάρης είδε κάτι νά κινείται, φώναξε «άλτ, τίς εί» καί πυροβόλησε στόν αέρα».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ.

Posted: 28 Oct 2015 08:00 AM PDT

ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ. ----VIDEO---

Διάγγελμα Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν.-----

28η Οκτωβρίου 1940
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηρά ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Ελληνες, μου εξήτησε σήμερον την 3ης πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ίδιαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζεν την 6η πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο, ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
Τώρα θα αποδείξωμεν εαν πράγματι έιμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Ολον το Εθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς παραδόσεις μας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.

Δηλώσεις Αμβροσίου Τζίφου, Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας

Εις το γραφείον του Προέδρου έφθασα πρώτος εκ των Υπουργών…εν τω μεταξύ έφθασαν και οι άλλοι Υπουργοί και κατά τας 4.15 συγκεντρωθήκαμε όλοι στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου.
Εν μέσω νεκρικής σιγής ο Μεταξάς τους ανακοίνωσε τα διατρέξαντα και μετά είπε..

«Σήμερα αναλαμβάνουμε σκληρότατο αγώνα, με μέσα τελείως άνισα και δεν πρέπει να αυταπατώμεθα ότι θα πολεμήσωμεν μόνο τους Ιταλούς.Τα συμφέροντα του άξονος είναι αναπόσπαστα και αργά ή γρήγορα θα πολεμήσουμε και τους Γερμανούς.
Το πιθανώτατον είναι να χάσωμε προσωρινώς την Μακεδονίαν και την Ηπειρον και δεν αποκλείεται και αυτάς τας Αθήνας και τας εστίας μας και ότι έχουμε να εγκαταλείψωμεν προσωρινώς, μεταβαίνοντες εις Πελοπόννησον ή εις Κρήτην.
Ο πόλεμος λοιπόν που σήμερα αναλαμβάνει το Εθνος είναι μόνον και μόνο πόλεμος τιμής και επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι αι ηθικαί αξίαι τελικώς θα θριαμβεύσουν επί των υλικών, έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι η νίκη θα είναι τελικώς με το μέρος των Συμμάχων.
Η γενική τύχη του Πολέμου δεν θα κριθεί στην Βαλκανικήν.
Εν τω μεταξύ βεβαίως θα υποφέρωμεν τα πάνδεινα, αλλά με το θαυμάσιο φρόνημα του λαού, με την ολόψυχον ένωσιν όλων των Ελλήνων και με το μεγάλο μίσος κατά των Ιταλών που προκάλεσε η Ελλη, εις το θαύμα πιστεύω, εις την Νίκην.
Και επειδή είμαι βαθύτατα θρήσκος νομίζω η Παναγία θα προστατεύσει τα όπλα μας.

«Από τη στιγμήν αυτή είναι περιττό να προσθέσω ότι η κατεύθυνσις του Έθνους είναι μια και μόνη και ότι οιαδήποτε κριτική θα θεωρηθή ως ηττοπάθεια , ως προδοσία και τα παταχθή αμειλίκτως.
Είμαι βέβαιος εν τούτοις, ότι το Εθνος θ’ απαντήσει ως είς άνθρωπος εις την φωνήν της Πατρίδος και όλοι θα αντιληφθούν ότι ο αγών αυτός είναι υπέρ βωμών και εστιών και ότι ουδέποτε η Πατρίς μας διέτρεξε παρομοίους κινδύνους από την εποχή των Μηδικών πολέμων. Μετά από αυτές τις δηλώσεις υπαγόρευσε στον γραμματέα διάγγελμα του προς τον Ελληνικόν Λαόν.

http://www.votegreece.gr/archives/48581

Τι θα συνέβαινε αν ο Ιωάννης Μεταξάς δεν είχε απαντήσει “ΟΧΙ”

Posted: 28 Oct 2015 07:35 AM PDT

Σαν σήμερα οι Έλληνες είπαν το μεγάλο “ΟΧΙ” και έγραψαν ιστορία. Ιστορία που έμεινε γραμμένη στις ένδοξες σελίδες του τόπου ως το “Έπος”, λόγω της μάχης που έδιναν σαν “λιοντάρια”, όπως γράφουν οι ιστορικοί, οι στρατιώτες στο ελληνοαλβανικό μέτωπο και όχι μόνο.--- Τι θα συνέβαινε όμως αν ο Ιωάννης Μεταξάς δεν είχε απαντήσει “ΟΧΙ” στο ιταλικό τελεσίγραφο που του επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 και είχε πει “ναι”;----

Οι συνέπειες θα ήταν μεγάλες για τη χώρα και το βέβαιο είναι, όπως εκτιμάται, πώς η Ελλάδα θα είχε απολέσει μέρος των εδαφών της. Μετά το “ΟΧΙ” του Μεταξά οι Έλληνες έγιναν μία γροθιά και πολέμησαν, όπως ορκίστηκαν ¨μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος τους”.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις μάχες τις μεραρχίες Ηπείρου που με διοικητή τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε μέχρι τέλους για να μην παραχωρήσει σπιθαμή εθνικού εδάφους; Το απόσπασμα του συνταγματάρχη Δαβάκη που αμυνόμενο σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς εκείθεν των Αλβανικών συνόρων, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου;

Τα κατορθώματα των Ελλήνων αμέτρητα στο “Έπος του '40”. Όπως είπαμε και στην αρχή όμως τι θα γινόταν αν ο Ιωάννης Μεταξάς είχε πει «ναι»;. Μια απάντηση έδωσε ο ακαδημαϊκός και ιστορικός, Μιλτιάδης Χατζόπουλος, στην ομιλία του στην πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 με τίτλο «Τρία ελληνικά "ΟΧΙ" και οι συνέπειές τους: Ένας απολογισμός».

Σύμφωνα με τον κ. Χατζόπουλο το πρώτο από τα «τρία ελληνικά όχι», είναι του βασιλιά των Μακεδόνων, Περσέα, όταν τον Απρίλιο του 171 π. Χ. πληροφορήθηκε από τους απεσταλμένους του που επέστρεψαν από τη Ρώμη ότι «η απόφαση για την κήρυξη του πολέμου ήταν ουσιαστικά ήδη ειλημμένη από τη Σύγκλητο και τα προσχήματα είχαν ήδη επινοηθεί».

Τρία χρόνια και λίγους μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου του 168 π. Χ., οι Μακεδόνες ηττήθηκαν στη Μάχη της Πύδνας, η οποία έχει αναγνωρισθεί ως κομβικό συμβάν «που επισφράγισε την κοσμοκρατορία των Ρωμαίων και την οριστική απώλεια ελευθερίας της Ελλάδος», όπως ανέφερε.

Το δεύτερο «όχι» ήρθε 16 αιώνες αργότερα. Είναι του Ιωάννη Παλαιολόγου ΙΑ΄ προς τον εκπρόσωπο του Μωάμεθ Β΄, ο οποίος έστειλε τελεσίγραφο, προτείνοντας την αποχώρηση του βυζαντινού αυτοκράτορα και των αρχόντων του, αφήνοντας πίσω τον λαό «σώο και αβλαβή», ειδάλλως η τύχη που τους περίμενε ήταν θάνατος και αιχμαλωσία.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο βασιλιάς με τους ελάχιστους συμπολεμιστές του θυσιάστηκε, «συνέβη δε αυτό τούτο που ο Μωάμεθ προανήγγειλε: ο βασιλεύς και οι μετ' αυτού άρχοντες απώλεσαν την ζωή και τα υπάρχοντά τους οι δε απλοί κάτοικοι της βασιλεύουσας αιχμαλωτίσθηκαν και διασκορπίσθηκαν σ' όλη τη γη», όπως τόνισε ο ομιλητής.

«Ήταν δυνατόν να μην ήξερε τα παραπάνω ο Ι. Μεταξάς, ένας άνθρωπος με αξιόλογη ιστορική παιδεία, διόλου αστόχαστος ή με τυχοδιωκτικές τάσεις; Όχι», θεωρεί ο κ. Χατζόπουλος, μιλώντας για μια απόφαση που οδήγησε στα γνωστά, επώδυνα, αποτελέσματα: «Περί τους 335.000 νεκρούς ή 4,5% του πληθυσμού, αρπαγές και δημεύσεις περιουσιών, ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή υποδομών στο υλικό πεδίο που υπολογίζεται 7.000.000.000 δολάρια προ του 1938, στα οποία θα πρέπει να προστεθεί το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3.500.000.000 δολάρια , που με τους τόκους συμποσούνται σήμερα σε 500.000.000.000 δολάρια». Επιπλέον, σε βαρύτατες επιπτώσεις σε ηθικό επίπεδο, αλλά και σε βαριές απώλειες που ακολούθησαν με τον εμφύλιο πόλεμο.

Τι θα είχε συμβεί, όμως, αν είχε πει το «ναι»; «Η σύμπραξη και υποταγή στον 'Αξονα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δηλαδή νίκης των Γερμανών και των συμμάχων τους, θα άφηνε την Ελλάδα όχι μόνον υπόδουλη, αλλά και ακρωτηριασμένη και ατιμασμένη από την εγκατάλειψη των Ελλήνων της Ηπείρου και της Θράκης σε ξένους ζυγούς.

Σε περίπτωση νίκης της Βρετανίας και των συμμάχων της δεν θα ήταν μόνο ατιμασμένη, αλλά θα διακινδύνευε και άλλους ακρωτηριασμούς προς όφελος είτε της Νοτιοσλαβίας, που διεκδικούσε κατά καιρούς τον λιμένα της Θεσσαλονίκης και της οποίας η νόμιμη κυβέρνηση είχε καταφύγει στο Λονδίνο, είτε και της Τουρκίας, η οποία παρέμενε ουδέτερη και θα διεκδικούσε ενδεχομένως τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Πέρα όμως από την αποτροπή των κινδύνων αυτών και από το πολύ απτό όφελος της προσαρτήσεως των Δωδεκανήσων, που είχε ορθά προβλέψει ο Μεταξάς, από τη νουνεχή επιλογή της Ελλάδος προέκυψε ένα τεράστιο ηθικό όφελος, που γίνεται κατανοητό μόλις συγκριθεί με την ηθική ζημία που υπέστη η Γαλλία από την αντίθετη επιλογή», σημείωσε ο ακαδημαϊκός, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στη γαλλική περίπτωση.

«Αντίθετα οι Έλληνες κατά την ίδια περίοδο, επιδόθηκαν στην ανασυγκρότηση της πατρίδας τους με την αυτοπεποίθηση και την υπερηφάνεια που τους ενέπνεε το “ΟΧΙ” του 1940, κοινό επίτευγμα σύσσωμου του έθνους, που απέπλυνε την ήττα του 1922. Η μοιραία 21η Απριλίου, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η στρεβλή μεταπολίτευση δεν επέτρεψαν στην αυτοπεποίθηση αυτή να μακροημερεύσει και επέφεραν νέους διχασμούς, δυστυχώς».

Και αυτά γιατί το “ΟΧΙ” πρέπει να ακολουθείται από διηνεκή άσκηση συνετής πολιτικής. Είναι αυτό που λένε πώς δεν θέλει μόνον τόλμη, αλλά και αρετή, πολιτική αρετή. Κάτι που μπορεί να είχε ο Ιωάννης Μεταξάς, αλλά όχι άλλοι πολιτικοί στην Ελλάδα. Πριν από μερικούς μήνες οι Έλληνες είπαν ένα “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα, αλλά, αυτό έγινε στη συνέχεια “ναι” γιατί ακριβώς δεν υπήρχε η πολιτική αρετή.

Όσον αφορά στο “ Έπος του '40” παραθέτουμε στη συνέχεια αρκετές φωτογραφίες από το αρχείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού καθ' ότι μία φωτογραφία ισούται με 1.000 λέξεις: