ΧΩΡΟΔΟΜΙΚΗ - ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΔΡΥΑΛΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ

 

======================================================= 

 

ΑΝΑΤΟΛΗ  ΗΛΙΟΥ  ΣΤΟ  ΔΡΥΑΛΙ  

ΕΝΑ  ΘΑΥΜΑΣΙΟ  ΔΩΡΟ  ΤΗΣ  ΦΥΣΗΣ ΣΤΟ  ΔΡΥΑΛΙ

 

Βάσιμα δυνάμεθα να οραματισθούμε, να υποθέσουμε  και  να αποδεχθούμε  ότι όταν  αυτό το μεγαλείο της φύσης αγκαλιάζει και στοργικά  δίδει φιλιά στην ανθρώπινη ύπαρξη συνεχώς από της γεννήσεως της, εμπλουτίζει αυτήν [ την ανθρώπινη ύπαρξη ] με πολλά ευγενή αισθήματα και αρετές, ειδικότερα στην αγάπη, στον ρομαντισμό, στον πολιτισμό και στην έφεση για απόκτηση γνώσης.

Βέβαια, εάν αυτό συμβαίνει, σε οποιοδήποτε ποσοστό, ας το αφήσουμε να το ερευνήσουν και ενδεχομένως να το διαπιστώσουν και ακόμη να το ομολογήσουν οι  φίλοι του Δρυαλίου και κυρίως  τα πρόσωπα, που γοητεύτηκαν και το αγάπησαν με την δική τους επιλογή και έγιναν ΚΑΙ  Δρυαλίτησες ΚΑΙ   Δρυαλίτες.

==========================================================

 ΣΑΣ  ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΜΕ  ΣΤΗΝ  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ  ΜΑΣ-  

WE  WELCOME YOU  TO OUR  BLOG SITE 

--------------------------------------------------------------------------

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ  ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ  ΤΙΣ  ΔΡΥΑΛΙΤΗΣΕΣ ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΔΡΥΑΛΙΤΕΣ

ΠΟΥ  ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ  ΕΚΤΟΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ  ΚΑΙ   ΝΑ   ΔΗΛΟΥΣΟΥΜΕ  ΌΤΙ

ΦΥΛΑΣΣΟΝΤΑΙ  ΜΕ  ΑΓΑΠΗ  ΣΤΗΝ  ΚΑΡΔΙΑ  ΜΑΣ ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ  ΕΝΘΥΜΟΥΝΤΑΙ  ΤΟ  ΔΡΥΑΛΙ  ΚΑΙ  ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΝ

ΟΠΙΑΔΗΠΟΤΕ  ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ  ΓΙΑ  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ  ΣΤΗΝ  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

=========================================================

======================================================

  

=======================================================

 ===================================================

ΠΡΩΤΟ   ΣΤΑΔΙΟ   ΟΙΚΙΣΤΙΚΗΣ  ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ  ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ

======================================================

Το  Δρυαλί  της Ανατολικής Μάνης  αποτελεί  ένα  χώρο  εξαιρετικού φυσικού κάλους.Απέχει από τη Θάλασσα  χίλια μέτρα περίπου  και έχει υψόμετρο 295 μέτρα, δηλαδή είναι εντοπισμένο στο φυσικό χώρο του, ως μία Αετοφωλιά.

Ο πρώτος Οικισμός του Δρυαλίου έμφανισε την ύπαρξη του στον  παλαιό Μεγαλιθικό  Οικισμό ΠΑΙΟΧΩΡΙ - Παληοχώρι, σε απόστα δύο χιλιόμετρα από τον συγχρονο οικισμό του. 

,       << Δρυμός - Παλαιοχώρι >>

Φτάνουμε στο χωριό Δρυ­μός, το διασχίζουμε και ακο­λουθούμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο στην έξοδο προς ΒΔ. Πάνω σε στρο­φή ξεκινάει χωματόδρομος, στην αρχή του οποίου δια­κρίνεται η κολώνα με την πεζοπορική πινακίδα. Βα­δίζουμε στον χωματόδρομο και σύντομα εντοπίζουμε την αρχή του μονοπατιού με σχετική πινακίδα πορείας. Η πεζοπορία είναι εύκολη μέσω ενός μονοπατιού που γρήγορα μετατρέπεται σε εξαιρετικό καλντερίμι, οδηγώντας μας στον καλύτερα διατηρημένο μεγαλιθικό οικισμό της Μάνης
Οι περίφημοι μεγαλιθικοί οικισμοί, γνωστοί και ως παλαιομανιάτικα, δημιουργήθηκαν από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα, αλλά η αρχέγονη μορφή τους οδήγησε ορισμένους να αναζη­τήσουν το σχηματισμό τους και σε παλαιότερους χρόνους. Τα μεγαλιθικά κτίσματα είναι καμωμένα από τεράστιες πέτρες, με τη μέθοδο της ξερολιθιάς και χωρίς συνδετικό κονίαμα. Σ' αυτά τα κτίσματα εντυπωσιάζει η πολύ χαμηλή είσοδος. Πιθανόν να ήταν ένα μέτρο ασφάλειας.
Στον μεγαλιθικό κόσμο της Μάνης τα ερωτήματα είναι περισ­σότερα από τις απαντήσεις >>.

====================================================

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

=
=--

====================================================================================-==-

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

==========================================================================
=

 

 
 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

============================================================================

 ==========================================================================

==

=========================================================================

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------====

=============================================================--

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

===============================================================

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  
ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

--===  ============================================================

ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  

ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

====================================================================

 

 ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ  ΚΤΙΣΜΑΤΑ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ  ΟΙΚΙΣΜΟΥ  

ΤΟΥ  ΔΡΥΑΛΙΟΥ - ΔΡΥΜΟΥ  ΣΤΟ  ΠΑΛΑΙΟΧΏΡΙ - ΠΑΛΗΟΧΩΡΙ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

========================================================

 ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ  ΟΙΚΙΣΜΟΣ  ΤΟΥ ΔΡΥΑΛΙΟΥ

=======================================================

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ  ΠΡΟΕΔΡΟΙ  ΣΤΗΝ  ΤΕΩΣ  ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ  ΤΟΠΙΚΗΣ  ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ  ΔΡΥΜΟΥ - ΔΡΥΑΛΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ  ΜΑΝΗΣ

--------------------------------------------------------------------------------

1}. .ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  ΚΟΥΤΣΟΛΙΑΚΟΣ  ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2}.  ΣΤΑΥΡΟΣ  ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ  ΤΟΥ  ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ.

----------------------------------------------------------------------

3}. ΣΩΤΗΡΙΟΣ  ΛΑΜΠΡΙΝΑΚΟΣ  ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ

 ---------------------------------------------------------------------

4}.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΧΩΡΙΚΗΣ  ΤΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

----------------------------------------------------------------------

5}.   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ  ΤΟΥ ΗΛΙΑ

-------------------- ............................................................. 

6}. ΚΥΡΙΑΚΟΣ  ΧΩΡΙΚΗΣ  ΤΟΥ  ΒΑΣΛΕΙΟΥ.

---------------------------------------------------------------------

7}.  ΣΩΤΗΡΙΟΣ  ΜΠΑΖΑΚΟΣ  ΤΟΥ  ΜΙΧΑΗΛ..

---------------------------------------------------------------------

8}.  ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ   ΤΟΥ  ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

--------------------------------------------------------------------------

==============================================================

ΟΙΚΙΣΜΟΣ  ΦΩΤΕΙΝΙΑ 

============================================================

ΟΙΚΙΣΜΟΣ  ΦΩΤΕΙΝΙΑ 

==========================================================================

ΟΙΚΙΣΜΟΣ  ΦΩΤΕΙΝΙΑ

=====================================================================

ΟΙΚΙΣΜΟΣ  ΦΩΤΕΙΝΙΑ

=============================================================

================================================================

 

 ΟΙΚΙΑ  ΚΛΗΡΟΝΟΜΩΝ  ΣΩΤΗΡΙΟΥ   ΜΙΧ. ΜΠΑΖΑΚΟΥ

: Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ και Ζεόλιθος ...

GREEK SURNAMES: Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ και Ζεόλιθος ...

ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΑΝΗ.

     

"Γιατί πιστεύουμε στην Ενωμένη Μάνη"

Τρίτη, 02 Μάρτιος 2010 08:47

Την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου αναρτήσαμε στο MyMani.gr το κείμενο διαφόρων φορέων και συλλόγων της Μάνης «Γιατί πιστεύουμε στην Ενωμένη Μάνη – Κείμενο θέσεων Νο 2»,
το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Σήμερα αναρτούμε το πρώτο μέρος των συγκεκριμένων και πολύ σημαντικών αυτών θέσεων για την ένωση της Μάνης σε ένα ενιαίο Δήμο.

ΓΙΑΤΙ  ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΑΝΗ
Για λόγους ιδεολογικούς και πρακτικούς και πάντως όχι από κάποιον κακώς εννοούμενο τοπικισμό.
Όχι από κάποια  διάθεση ‘αντίστασης’ στην κεντρική πολιτική εξουσία αφού η Μάνη υπήρξε και είναι το ‘άλας’ του ελληνικού πατριωτισμού και πρέπει να παραμείνει έτσι. Πρωτοστάτησε δε, ως γνωστό, αν όχι όσο κανείς άλλος τόπος , σίγουρα όσον ολίγοι, στη δημιουργία της σύγχρονης ελληνικής πατρίδας. Αυτό δεν είναι κούφιος τοπικισμός αλλά ιστορικό κεκτημένο.
Γιατί θεωρούμε μεγάλη ιστορική αδικία τη διοικητική  διαίρεσή της  από το καθεστώς Μεταξά το 1937, χωρίς φυσικά να ρωτηθούν οι κάτοικοί της, με την αφαίρεση του δυτικού κομματιού της ενιαίας μέχρι τότε επαρχίας Λακωνικής και την προσκόλλησή του στο νομό Μεσσηνίας και τη συνέχιση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης μέχρι σήμερα. Κάτι που σημειωτέον δεν έγινε ποτέ στην προηγούμενη μακραίωνη ιστορία της περιοχής και που σίγουρα δεν της αξίζει.  Μόνο εκκλησιαστικά εξακολουθεί να είναι ακόμη ενωμένη
Γιατί πιστεύουμε ότι η σημερινή υποβάθμισή της και η δραματική μείωση των μονίμων κατοίκων της είναι βεβαίως συνέπεια και άλλων παραγόντων αλλά σίγουρα και της διοικητικής της διαίρεσης, αφού ιστορικά τα κονδύλια ανάπτυξης που διατέθηκαν κατά καιρούς στους δύο νομούς  Λακωνίας και Μεσσηνίας , στους οποίους ανήκει, ποτέ δε μοιράσθηκαν δίκαια καθόσον την αφορά.
Γιατί δε βολευόμαστε να βλέπουμε ακμάζουσες κοινότητες Μανιατών εντός της Ελλάδος και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και την ιδιαίτερη πατρίδα μας να φθίνει και να εγκαταλείπεται από τα παιδιά της ακόμη και σήμερα.
Γιατί δε νιώθουμε καλά να ακούμε oρισμένους  να μας λένε ότι η Μάνη είναι ιδέα ( αλλά  καλή και χρήσιμη, θα προσθέταμε εμείς, για τους ψήφους των ξενιτεμένων παιδιών της στο Λεκανοπέδιο και αλλού) και να μας αποκαλούν ανεδαφικούς, ουτοπιστές και αποσχιστές (sic) , όταν ζητάμε τη λειτουργική ένταξή της ως αυθύπαρκτης διοικητικής οντότητας, όπως ήταν μέχρι το 1937,  στα πλαίσια της σύγχρονης ελληνικής Πολιτείας.
Γιατί δε δεχόμαστε καμία ιδεολογική ταμπέλα για τη Μάνη που να εξυπηρετεί ευκαιριακά ένα κόμμα και μια  παράταξη. Τις ταμπέλες, τις κατηγοριοποιήσεις και τα στερεότυπα αυτού του είδους  τα έχει ζήσει στο πετσί της κα τα έχει πληρώσει ακριβά η Μάνη, όπως και πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος στη πρόσφατη ιστορία της.
Γιατί πιστεύουμε ότι στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης η ανάδειξη των τοπικών ιδιαιτεροτήτων μια περιοχής δεν είναι οπισθοδρόμηση αλλά πλούτος και διεύρυνση της εθνικής μας ταυτότητας ως Ελλήνων. Γιατί πιστεύουμε ότι ο ευπρόσδεκτος ερχομός πολλών ξένων στον τόπο μας και η μεγάλη, αν και άναρχη, τουριστική ανάπτυξη, είναι δύο λόγοι που επιβάλλουν έτι περισσότερο την ανάδειξη αυτή.
Γιατί μας ανησυχεί όταν βλέπουμε ορισμένους ντόπιους αιρετούς άρχοντές μας , αντί να εργάζονται και να συνεργάζονται για τη δημιουργία του ενιαίου Δήμου Μάνης, να διαγκωνίζονται  ποιος θα πάρει την πρωτεύουσα του , αν και οψέποτε αυτός δημιουργηθεί. Βάνοντας δηλ. την άμαξα πριν από το άλογο και κοιτώντας το δέντρο ενώ χάνεται το δάσος. Είναι προφανές ότι πρέπει πρώτα να πεισθεί η πολιτεία για τη δημιουργία του ενιαίου Δήμου Μάνης με την ένωση των τεσσάρων δήμων της Λακωνικής και των δύο της Μεσσηνιακής Μάνης και μετά να δούμε το θέμα της πρωτεύουσάς του κατά τρόπο ανοικτό και δημοκρατικό και λαμβάνοντας υπόψη θεμιτά κριτήρια όπως πληθυσμό, γεωγραφική θέση, υπάρχουσες δομές, ιστορία κ.λπ. Σχετικά είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι έχει υπερτιμηθεί η γεωγραφική εγγύτητα του δυτικού κομματιού της Μάνης με την Καλαμάτα, κάτι που προφανώς στην εποχή μας της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ,των ΚΕΠ , των δραματικά βελτιωμένων συγκοινωνιών και της επικοινωνίας μεταξύ των οικισμών και των ανθρώπων δεν έχει ασφαλώς τη σημασία που είχε το 1937.
Γιατί το όνομα Μάνη είναι ‘σήμα κατατεθέν’ (  brand name) στις δέλτους της ιστορίας και όσοι καταγόμαστε από την περιοχή δε δικαιούμαστε να το αφήσουμε να χαθεί. Μ’αυτό ταυτίστηκαν γενιές γενεών και είναι ό,τι πολυτιμότερο θ’αφήσουμε στα παιδιά μας στη δύσκολη αυτή εποχή της παγκοσμιοποίησης που είναι γεμάτη κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Σκεφτόμαστε μόνο την τεράστια απήχησή του στις πολυάριθμες μανιάτικες κοινότητες του εξωτερικού ιδιαίτερα στην Αυστραλία την Αμερική και τον Καναδά- που σφύζουν από ζωή και πολλές από τις οποίες ξεπερνούν κατά πολύ σε πληθυσμό την ίδια τη Μάνη- και τις προοπτικές που δημιουργεί  μια ενωμένη Μάνη για κάθε είδους ανταλλαγές στον πολιτιστικό, τον οικονομικό, τον εμπορικό και τον τουριστικό τομέα ( αδελφοποιήσεις, επενδύσεις κ.λ.π)
Ενδεικτικώς αναφέρεται ότι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα με τη διαίρεση της Μάνης  στα δύο και την υπαγωγή της σε δύο διαφορετικές διοικητικές ενότητες ( σήμερα νομούς) είναι αδύνατο να κατοχυρωθεί υπέρ οιουδήποτε φορέα στο Διαδίκτυο ο ιστότοπος www.mani.gr .Το ίδιο ισχύει και για την κατοχύρωση της ονομασίας προέλευσης των παραδοσιακών μανιάτικων προϊόντων όπως λ.χ. το περίφημο λάδι της περιοχής. Απίστευτο και όμως πραγματικό.
Γιατί οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι τόσο αθώες όσο φαίνονται . Έχουν πολύ μεγάλη σημασία και για όσα αναφέρονται παραπάνω αλλά και για τον τρόπο που προσλαμβάνουμε την ταυτότητά μας τόσο εμείς οι ίδιοι όσο και οι τρίτοι και οι επερχόμενες γενεές .Αυτές που έρχονται μετά από εμάς.
Γιατί το νομοσχέδιο για τη διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας με το όνομα    ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ με την προοπτική της κατάργησης των νομών που διανοίγει σε συνδυασμό με την επαναχάραξη του εκλογικού χάρτη της χώρας δημιουργεί ιστορική ευκαιρία για την ενοποίηση των έξη μανιάτικων δήμων ( 4 της Λακωνίας και 2 της Μεσσηνίας)  σ’ένα ενιαίο Δήμο Μάνης. Ελπίζουμε έτσι στη συμπλήρωση ή τουλάχιστον στην προσέγγιση του πληθυσμιακού κριτηρίου που απαιτεί ο νόμος για τη δημιουργία μεγάλων δήμων με τη συγχώνευση μικροτέρων. Αντίθετα  η ενδεχόμενη ένταξη των δύο δήμων της Μεσσηνιακής Μάνης  (Λεύκτρου και Αβίας ) στο Δήμο Καλαμάτας θα ήταν μια αρνητική εξέλιξη η οποία θα σήμαινε την εξαφάνιση του ιδιαίτερου χαρακτήρα της περιοχής και θα ολοκλήρωνε το ανοσιούργημα του 1937. Οι πάντες εξάλλου γνωρίζουν ότι η πόλη της Καλαμάτας έχει  μεγάλα προβλήματα ή ίδια σχετικά με την άναρχη αστική της ανάπτυξη και θα ήταν παράλογο να της προστεθούν και άλλα, εκείνα της Δυτικής Μάνης. Δεν είναι ίσως άσχετο ότι και ο ίδιος ο Δήμαρχος Καλαμάτας δηλώνει αντίθετος στη διεύρυνση των ορίων του δήμου του προς την πλευρά της Μάνης. Τον καταλαβαίνουμε και συμφωνούμε ναζί του.
Ο αγώνας προς πάσα κατεύθυνση  για να υπάρξει αντιστοίχιση της διοικητικής ταυτότητας της Μάνης με τα ιστορικά  γεωγραφικά της όρια και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της περιοχής και των κατοίκων της, παίρνει  βέβαια αφορμή τις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για αναμόρφωση του αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας. Δεν γνωρίζουμε αν είναι  πολύ αργά ή αν είναι πολύ ενωρίς. Σίγουρα πάντως δε σταματάει εδώ. Το χειρότερο θα ήταν   αν οι εξελίξεις μας έβρισκαν επαναπαυόμενους και εφησυχάζοντες ότι άλλοι θα φροντίσουν για μας, την ταυτότητα μας και το μέλλον του τόπου μας. Στον αγώνα αυτό είναι ευπρόσδεκτοι όλοι οι Μανιάτες και οι φίλοι τους ανεξαρτήτως του πολιτικού, ιδεολογικού και γεωγραφικού χώρου που ανήκουν. Ήρθε η ώρα να μετρήσουμε τους πραγματικούς μας φίλους.
Γιατί έχουμε κουραστεί ν’ακούμε ότι όλα αποφασίζονται κεντρικά , ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σε περιφερειακό επίπεδο και πρέπει άβουλοι και μοιραίοι να περιμένουμε το αναπόφευκτο δηλ. την ιστορική και πολιτισμική μας αλλοτρίωση και περιθωριοποίηση.
Γιατί έχουμε κουραστεί να λέμε από ποιο μέρος της Μάνης είμαστε ( Λακωνική, Μεσσηνιακή, Μέσα, Έξω, Προσηλιακή, Αποσκιαδερή ) τη στιγμή που συμφωνούμε όλοι ότι η Μάνη είναι μία και αδιαίρετη.

Ιανουάριος  , 2010

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΦΟΡΕΩΝ  ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ENIAIAΣ  MΑΝΗΣ

-Γιώργος Βενιζελέας, Πρόεδρος Συνδέσμου Τσεριωτών Αττικής  εκ Τσερίων, (6942 950 586)

-Στέλιος Γαϊτανάρος, Αντιδήμαρχος Ανάπτυξης  Δήμου  Πειραιά, Από το Σκουτάρι, Γυθείου ( 6979 79 86 08)

-Γεώργιος Δεμοιράκος, Καθηγητής, Αντιπρόεδρος Παλλακωνικής Ομοσπονδίας , εκ Καρυουπόλεως Γυθείου ( 6945 43 21 51)

-Γεώργιος Δημακόγιαννης, εκδότης εφημερίδας  ΑΔΟΥΛΩΤΗ  ΜΑΝΗ εξ Αρεοπόλεως ( 27330 53670)

-Νίκος Καλαποθαράκος, εκδότης εφημερίδος Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ εξ Αρεοπόλεως ( 6977 550 078)

-Σταύρος Καπετανάκης, ψυχίατρος, συγγραφέας αρχειακών και ιστορικών βιβλίων για τη Μάνη, εξ Αβίας ( 210 8211 937)

- Σαράντος Καργάκος, φιλόλογος, ιστορικός, συγγραφέας, από το Γύθειο

-Ηλίας  Κατσαρέας , Πρέσβης ε.τ. εξ Αγίου Νίκωνος  ( Πολιάνα) ( 210 – 80 30 372 )

-Κατερίνα Λεβή – Λοϊζου, Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Θαλαμών (210-28 23 821)

-Γιάννης Λεκκάκος, Καθηγητής, συγγραφέας, Σύλλογος Δήμου Τευθρονιτών Ανατολικής Μάνης ( 6976 55 68 93)

-Νίκος Μαντάγαρης , Σύλλογος Ενιαίας Μάνης η  ΕΥΝΟΜΙΑ , εκ Καρδαμύλης (6977 5720 75)

- Λεωνίδας Μαυρομιχάλη, Πρέσβης ε.τ. εξ Οιτύλου, ( 210-674 99 77)

-Γιώργος Μουνδρέας , στέλεχος Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκ Τραχήλας  (210- 46 31 424)

-Πέτρος  Νικολαρέας , Πρόεδρος Συλλόγου Πολιανιτών Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝ  ( 210-67 21 258)

- ΠΑΛΛΑΚΩΝΙΚΗ,  Πρόεδρος : Ειρήνη Μουσταφέλλου- Αντωναράκου, Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος Διεθνούς Ένώσεως Γυναικών Λακωνίας , « ΛΑΚΑΙΝΕΣ» ( τηλ. 210- 9582 613, 6944 777 184)

- Χρύσα Ταβουλάρη, δημοσιογράφος, από το Γύθειο  ( 6932- 289 558)

-Λεωνίδας Τζεφεράκος , Δικηγόρος , Υποστράτηγος ε.α. Από το Δρυμό Ανατολικής Μάνης ( 210-41 38 284)

-Αντώνης Φελούρης, Δημοσιογράφος, Γεν. Δντής, ΕΛΛΑΔΑ TV, Από τα Βάτα – Κότρωνα ( 37310- 82132/3)

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

GREEK SURNAMES

GREEK SURNAMES

Προς Εγώ

Σήμερα στις 4:34 π.μ.

GREEK SURNAMES

---

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Λένω Μπότσαρη Posted: 23 Mar 2014 11:32 PM PDT Η ατρόμητη Σουλιώτισσα Στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 στις κακοτράχαλες πλαγιές του Σουλίου ακούγονται κλάματα και οιμωγές. Άντρες και γυναίκες από το Σούλι τραβάνε τον μακρύ δρόμο του ξεριζωμού από την γλυκιά τους πατρίδα. Ο καταραμένος ο Αλή πασάς τα κατάφερε να τους διώξει με την στενή πολιορκία, καθώς δεν έμπαινε τίποτε στο Σούλι, μήτε σπυρί σιταριού. Το μακρύ ποτάμι των Σουλιωτών χωρίζεται σε τρεις φάλαγγες. Η πρώτη και πιο πολυπληθής με 2000 ψυχές και αρχηγό τον Φώτο Τζαβέλα, θα τραβήξει προς την ανυπόταχτη πολιτεία της Πάργας, στις ακτές του Ιονίου. Οι άλλες δύο φάλαγγες στάθηκαν πιο άτυχες καθώς χτυπήθηκαν αλύπητα από τους τουρκαλβανούς στρατιώτες του Αλή πασά. Σε μια από αυτές ήταν και η Λένω Μπότσαρη, κόρη του Νότη Μπότσαρη και πρώτη ξαδέρφη του Μάρκου Μπότσαρη, ήρωα της επανάστασης. Η ομορφιά και η εξυπνάδα της Λένως ήταν ξακουστή σ’ όλη την Ήπειρο, μέχρι που κι’ ο ίδιος ο Αλής είχε τάξει μεγάλη αμοιβή σ’ όποιον την έφερνε στο χαρέμι του. Ήταν μόλις 20 ετών, μα η γενναιότητα και η τόλμη της μπορούσαν να βάλουν κάτω δεκάδες άντρες. Ο Νότης, ο πατέρας της καμάρωνε την κόρη του που ήξερε να χειρίζεται το ντουφέκι και το σπαθί καλύτερα από πολλούς άντρες. Τα γαλάζια μάτια και τα κατάξανθα μαλλιά της, έδιναν την αίσθηση νεράιδας βγαλμένης από κάποιο παραμύθι. Η Λένω ακολούθησε κι’ αυτή την μοίρα των υπολοίπων Σουλιωτών και βαδίζοντας μέσα από κακοτράχαλους δρόμους και βουνά. Μέσα στον σκληρό χειμώνα τα παιδιά, οι τραυματίες και οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν άντεχαν, αλλά η Λένω ήταν εκεί για να τις εμψυχώσει αν και μόλις 20 χρονών αναδείχτηκε σε αρχηγό των γυναικών. Τράβηξαν για το μοναστήρι στο Ζάλογγο που είναι φύσει οχυρή θέση, αλλά δυστυχώς χωρίς έξοδο διαφυγής. Οχυρώθηκαν και περίμεναν. Ήξεραν πως ο Αλής, όπως πάντα, δεν επρόκειτο να τηρήσει τις υποσχέσεις και τους όρκους που τους έδωσε. Ο Μπεκίρ Τζογαδούρος, ο αρχηγός της τουρκοαλβανικής ορδής, επιτέθηκε στις 16 Δεκεμβρίου με αλαλαγμούς στο μοναστήρι. Οι Σουλιώτες ήταν 1.148 και αμύνθηκαν λυσσαλέα χτυπώντας τους τουρκαλβανούς με τα ντουφέκια τους. Καθώς η μάχη είχε ανάψει τα κορμιά των λιάπηδων (μουσουλμάνων αλβανών) κάλυπταν την χέρσα γη σαν ένα μεγάλο χαλί. Όσο εξελισσόταν η μάχη το χιόνι σκέπαζε τα κορμιά και το κρύο τρυπούσε τα κόκαλα. Μετά από ώρες τα βόλια των Σουλιωτών σώθηκαν και έμειναν με τα σπαθιά και τα γυμνά τους χέρια. Στις 17 Δεκεμβρίου οι λιάπηδες ορμήσαν σαν τσακάλια πάνω στους Σουλιώτες για να ξεσκίσουν τις σάρκες τους, αλλά οι Σουλιώτες ως άλλοι Σπαρτιάτες και αυτοί τους χτυπούσαν με ό,τι μέσο διέθεταν. Ο θείος της Λένως, ο Κίτσος Μπότσαρης, βλέποντας το μάταιο του αγώνα, κάλεσε την Λένω κοντά του και της είπε: «απόψε σουρουπώνοντας καλά, θα βγούμε με τα σπαθιά. Θα μάσεις τις γυναίκες, θα μπεις μπροστά, θα σας βάλουμε στην μέση». Η Λένω άκουσε τα λόγια του θείου της. Έτρεξε να συντονίσει τις υπόλοιπες γυναίκες και να τις ενθαρρύνει να μην λιγοψυχήσουν αυτές τις δύσκολες ώρες, αν και ήξερε πως οι Σουλιώτισσες δεν είναι σαν τις υπόλοιπες γυναίκες, αλλά σωστά παλληκάρια δίπλα στους άνδρες και τους αδελφούς τους. Όταν είχε πια σκοτεινιάσει για τα καλά, οι Σουλιώτες μαζεύτηκαν γύρω από τους αρχηγούς τους Κίτσο και Νότη Μπότσαρη για τις τελευταίες οδηγίες. Μια βουή ακούστηκε μέσα από το μοναστήρι. Οι λιάπηδες έσφιγγαν στα χέρια τους τα ντουφέκια κι’ η καρδιά τους χτυπούσε δαιμονισμένα, μιας και ήξεραν τι είναι ικανοί να κάνουν έστω και μια δράκα Σουλιωτών. Οι Σουλιώτες ξεχύθηκαν σαν ένα σώμα και πέσαν μ’ ορμή πάνω στους τουρκαλαβανούς. Μέσα στο πηχτό σκοτάδι δεν ξεχώριζες ποιοι είναι οι Σουλιώτες και ποιοι οι λιάπηδες. Το τουφεκίδι ανάβει. Η Λένω βρισκόταν στην μέση της φάλαγγας. Το σπαθί της παίρνει φωτιά σκοτώνοντας πολλούς λιάπηδες στο πέρασμά της. Πατούσε τα κορμιά τους και σαν μπροστάρισα που ήταν άνοιγε δρόμο για τις άλλες γυναίκες που μετέφεραν μωρά παιδιά και τραυματίες στις πλάτες τους. Οι στιγμές τραγικές και ηρωικές συνάμα. Η Λένω προχωρούσε μπροστά μην μπορώντας να δει τι γίνεται πίσω της. Μερικά γυναικόπαιδα αποκλείσθηκαν από τους τουρκαλβανούς και μην έχοντας να κάνουν κάτι καλύτερο τραβιούνται για το Ζάλογγο. Το ξημέρωμα της επόμενης μέρας 56 γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους και 13 άνδρες θα βρεθούν γαντζωμένοι στο φρύδι του Ζαλόγγου. Οι Τουρκαλβανοί πλησιάζουν με άγριες διαθέσεις, θέλουν να τις ατιμάσουν. Οι Σουλιώτισσες όμως ήταν αποφασισμένες. Δεν επρόκειτο να αφήσουν κανένα χέρι ξένο να τις αγγίξει, πάνω από όλα γι’ αυτές ήταν η Τιμή. Πιάστηκαν χέρι – χέρι, χορεύοντας και τραγουδώντας, κι’ αφού έριξαν τα παιδιά τους στο κενό, ακολουθούν μετά μία – μία, φιλώντας η πρώτη την δεύτερη και η δεύτερη την τρίτη. Τα σώματά τους έπεφταν στο βάραθρο σαν φύλλα το φθινόπωρο. Τόσο ανάλαφρα και αέρινα, πέρα από κάθε τι υλικό και ανθρώπινο. Η Λένω σώθηκε και μαζί με τους άλλους Σουλιώτες που έσπασαν τον κλοιό των λιάπηδων κατευθύνθηκαν νότια. Δεν γνώριζαν προς τα πού πήγαιναν, απλά και μόνο βάδιζαν. Μέσα στις κακουχίες ο πόνος για τον χαμό των οικείων δεν ζυγώνει. Δεν είχαν καιρό για στεναχώριες και για κλάματα. Φτάνοντας στο χωριό Βουλγαρέλι της Άρτας αποφάσισαν να πάνε προς τα απάτητα βουνά των Αγράφων, για να ενωθούν με άλλους αγωνιστές από την Θεσσαλία και να πολεμήσουν τους τούρκους. Μετά από πολλές ταλαιπωρίες έφτασαν στην Βρεστένιτσα και συνέχισαν προς την οχυρή θέση της μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον Σέλτσο. Την 22α Δεκεμβρίου έφτασαν εκεί και εγκαταστάθηκαν κατάκοποι από τις πορείες μέσα στο καταχείμωνο. Κάτω από το μοναστήρι περνάει σαν ένα μεγάλο φίδι ο ποταμός Αχελώος (ή Ασπροπόταμος). Οι Σουλιώτες μάζεψαν προμήθειες και μπαρουτόβολα από τις γύρω περιοχές για την άμυνά τους. Έβαλαν τέσσερις φρουρές στην περίμετρο του μοναστηριού και φύλαγαν κάθε μονοπάτι. Ήξεραν καλά, ότι ο Αλή πασάς δεν θα ησυχάσει αν δεν ξεπαστρέψει όλη την Σουλιώτικη φάρα. Στο μεταξύ, ο Αλή πασάς μάζεψε στρατό περίπου 5.000 λιάπηδων υπό την αρχηγία του Μπεκήρ Τζογαδούρου και του Βασιάρη για να κυνηγήσουν τους Σουλιώτες και να μην αφήσουν ούτε έναν ζωντανό. Τους ζήτησε μόνο να του φέρουν την Λένω στο χαρέμι του να δει από κοντά την ομορφιά της. Έρχεται η στιγμή που 8000 τουρκαλβανοί θα κυκλώσουν την Μονή Σέλτσου μαζί με τον Βελή πασά, γιο του Αλή πασά. Οι μήνες όμως, περνάνε χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι οι λιάπηδες για να εξοντώσουν τους Σουλιώτες. Κάποιος Γιώργης Κίριος από τα Γιάννενα, δασκαλεμένος από τον Αλή πασά που του είχε τάξει το αρματολίκι της Λάκκας, παριστάνει τον μετανιωμένο και ζήτησε μαζί με τον αδελφό του να πολεμήσει στο πλευρό των Σουλιωτών. Ο Κίτσος Μπότσαρης με την μεγαλοψυχία που τον διέκρινε, τον συγχωρεί και τον βάζει στην φρουρά του μοναστηριού. Αυτός όμως τις νύχτες, έχοντας πάντα στον νου του την προδοσία έστελνε μηνύματα στον Μπεκήρ Τζογαδούρο και του αποκάλυψε ένα μονοπάτι που πάει ίσια στην Μονή. Μέτα την αποκάλυψη του μονοπατιού, οι στρατηγοί καταστρώνουν το ύπουλο σχέδιό τους. Ο Τζογαδούρος θα έκανε ένα ψεύτικο αιφνιδιασμό και θα χτυπούσε τις θέσεις με τους περισσότερους Σουλιώτες όταν 3.000 τουρκαλβανοί με 1.200 εφεδρικούς αλβανούς θα χτυπούσαν τους Σουλιώτες από ένα δύσβατο μονοπάτι στο πιο αδυνατισμένο σημείο από την πλευρά του προφήτη Ηλία. Στις 15 Απριλίου τα μεσάνυχτα, όπως πριν από κάθε καταιγίδα, έτσι και τότε, η γαλήνια ηρεμία έσπασε με τουφεκίδι και κραυγές τρόμου. Οι λιάπηδες επιτέθηκαν σαν τις ύαινες που περιμένουν να ξεσκίσουν το κουφάρι του ετοιμοθάνατου ζώου. Όμως, οι Σουλιώτες δεν τους έκαναν την χάρη και τους χτύπησαν με ό,τι είχαν. Η κολασμένη νύχτα γέμισε κλάματα, βρισιές και κατάρες πότε στα Ελληνικά πότε στα αλβανικά και πότε στα τούρκικα. Ο πατέρας της Λένως, ο Νότης Μπότσαρης λαβώνεται στο σώμα. Δύο βόλια τον βρήκαν. Μέχρι να τρέξει να τον βοηθήσει η Λένω τον χτύπησε και τρίτο βόλι. Όταν τον βρήκε ήταν κάτω από ένα δέντρο στον περίβολο του μοναστηριού. Προσπάθησε να τον γιατρέψει όπως – όπως και με λόγια γλυκά να του απαλύνει τον πόνο. Ο Νότης όμως, το ένοιωθε πως είχε φτάσει πια το τέλος του. Όταν τον ρώτησε η Λένω τι να κάνει, αυτός της αποκρίθηκε: «να πεθάνεις παιδί μου, ήρθε η ώρα σου», όπως απαντούσαν τα αρχαία χρόνια οι Σπαρτιάτισσες μανάδες στους γιους τους «ή ταν ή επί τας». Εκείνη την στιγμή ένα τέταρτο και τελευταίο βόλι βρίσκει τον Νότη Μπότσαρη στο μέτωπο σωριάζοντας το άψυχο σώμα του στα πρώτα χόρτα του Απρίλη ποτίζοντάς τα με το άγιο αίμα του. Η Λένω έτρεξε με το σπαθί στο χέρι να ξεφύγει από τους διώκτες της που κατέφθαναν με βήμα ταχύ. Οι άλλες Σουλιώτισσες ξέροντας τον δρόμο της Τιμής πήγαν στην άκρη του γκρεμού που στεφανώνει το μοναστήρι και έπεσαν από ύψος 300 μέτρων στο σκοτεινό βάραθρο. Ένα δεύτερο Ζάλογγο μόλις είχε γεννηθεί. Η Λένω με χίλια βάσανα κατεβαίνει την απότομη πλαγιά και κατευθύνεται προς τον Αχελώο. Χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξε στα παγωμένα νερά του ποταμού και κολύμπησε με όλη την δύναμη που της είχε απομείνει. Οι τουρκαλβανοί σαν λυσσασμένα σκυλιά την ακολουθούν για να την κατασπαράξουν. Μετά από πολύ πάλεμα στα νερά του ορμητικού ποταμού κατάφερε να φτάσει μια λωρίδα γης που σχηματίστηκε μέσα στο ποτάμι. Κατάκοπη μα σώα βγήκε έξω. Από απέναντι την κοιτούσαν οι λιάπηδες σκεφτόμενοι την αμοιβή που τους έταξε ο πασάς αν του την φέρουν ζωντανή. Ένας λιάπης της φωνάζει «Δεν λυπάσαι πουλάκι μου τα νιάτα σου; Έλα να σε γλυτώσω». Της έδωσε το ντουφέκι του από την λαβή. Η Λένω όμως, ως Σουλιώτισσα προτιμάει χίλιες φορές τον θάνατο πάρα την αιχμαλωσία στα χέρια των πιο αδίστακτων εχθρών της. Προσποιήθηκε λοιπόν πως πάει να πιάσει το ντουφέκι, και χουφτώνει την σκανδάλη. Το βόλι φεύγει σαν μαχαίρι και βρίσκει τον λιάπη σωριάζοντάς τον κάτω. Ένας άλλος βλέποντας την τόλμη της κοπέλας όρμησε κατά πάνω της. Η Λένω τον χτύπησε με τα χέρια της και του έσφιξε τον λαιμό για να το πνίξει. Πάλεψε μ’ όλη της την δύναμη. Του έμπηξε τα νύχια της στα μάτια και στο σώμα. Τέλος τον έσπρωξε στα αφρισμένα νερά του Αχελώου και πέσαν μαζί μέσα κάνοντας πάταγο. Συνέχισε να μάχεται σαν πραγματική λέαινα. Αυτό ήταν δεν ξαναείδε κανείς πια ζωντανή την γενναία Σουλιώτισσα, την Λένω την κόρη του Νότη Μπότσαρη μα ούτε και τον λιάπη. Από τότε εκείνο το σημείο της όχθης λέγεται «το πήδημα της Καπετάνισσας». Από όλο αυτόν τον χαμό έμειναν όρθιοι μόνο 80 από τους 1.400 Σουλιώτες και άλλους Έλληνες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι ή σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Για την αυτοθυσία της Λένως γράφτηκαν μετά πολλά δημοτικά τραγούδια, για να θυμίζουν πως μόνη μια κοπέλα 20 χρονών τα έβαλε με την τουρκιά και την «νίκησε». Αυτό είναι το δημοτικό τραγούδι της Λένως. Όλαις οι καπετάνισσαις από το Κακοσούλι όλαις την Άρτα πέρασαν, ‘ς τα Γιάννινα τοις πάνε, σκλαβώθηκαν οι αρφαναίς, σκλαβώθηκαν οι μαύραις, κʼ η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα. Μόν πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια, σέρνει τουφέκι σισανέ κ’ εγγλέζικα κουμπούρια, έχει και ʽς τη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο. Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοχανταραίοι. Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου, σέρνω φουσέκια ‘ς την ποδιά και βόλια ‘ς τοις μπαλάσκαις -Κόρη, για ρηξε τ’ άρματα, γλύτωσε τη ζωή σου. -Τι λέτε, μωρ’ παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια; Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδελφή του Γιάννη, και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα χέρια”. Πυρήνας Καβάλας - Αίας ο Τελαμώνιος http://xryshaygh.wordpress. http://antistasi.org/?p=23317

Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία Posted: 23 Mar 2014 11:30 PM PDT Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία. Τα σχόλια και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ.,Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους “Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του. ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ. Εκκρεμές” (ηλεκτρονική μορφή κειμένου από 24grammata.com) Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1820-1829), κατά το Τουρκικό εγχειρίδιο Οι Έλληνες1, οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια2 απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα3, στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία. Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή4. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομοι5. Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων6. Ορισμένοι μάλιστα Έλληνες άρχοντες από το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως προωθούνταν σε θέσεις ηγεμόνων της Βλαχίας και της Μολδαβίας7. Σε σχέση με τους άλλους χριστιανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι. Οι σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τη Ρωσία κατά τον 18ο αιώνα συντέλεσαν στη διάδοση εθνικοαπελευθερωτικών ιδεών μεταξύ τους8. Στην πραγματικότητα οι Ρώσοι ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου9 ξεσήκωναν τους Έλληνες σε κάθε ευκαιρία εναντίον του οθωμανικού κράτους. Όταν στη διάρκεια της εκστρατείας του 1768 ο ρωσικός στόλος είχε καταπλεύσει στην Πελοπόννησο, οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει, αλλά η επανάσταση είχε κατασταλεί αμέσως10. Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης τα ελληνικά πλοία υπό τουρκική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα παντού και μονοπώλησαν το εμπόριο της Μεσογείου11. Έτσι πλούτισαν πολλοί Έλληνες που ζούσαν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (όπως η Μασσαλία, η Τεργέστη, η Οδησσός) και ίδρυσαν στην Ελλάδα πολλά σχολεία και διέδωσαν σ’ όλους τους Έλληνες τις ιδέες της εθνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Τις ιδέες τις ενίσχυσε η Γαλλική Επανάσταση. Τέλος οι Έλληνες ίδρυσαν μια μυστική οργάνωση που στόχευε στην απόκτηση της ανεξαρτησίας τους και ονομαζόταν Εθνική Εταιρεία12. Η Εθνική Εταιρεία ιδρύθηκε αρχικά το 1814 στην Οδησσό από τρία άτομα (δύο Έλληνες και ένα Βούλγαρο)13. Ουσιαστικός στόχος της ήταν η επανίδρυση της αρχαίας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας14. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο τσάρος της Ρωσίας ήταν πληροφορημένοι σχετικά με την ίδρυση της Εταιρείας. Η Εθνική Εταιρεία ενδυναμώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και ίδρυσε πολλά παραρτήματα στην Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Οι κυριότεροι εύποροι και φωτισμένοι Έλληνες έγιναν μέλη της, ανάμεσά τους και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως15. Αρχηγός της ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γιος του πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας και υπασπιστής του τσάρου. Χάρη στις ενέργειες της Εθνικής Εταιρείας οι Έλληνες είχαν προετοιμαστεί πλήρως για να επαναστατήσουν. Δεν άφηνε όμως περιθώριο για να ξεσπάσει η επανάσταση ο Αλή πασάς16, βαλής των Ιωαννίνων, που ήταν γνώστης όλων των δραστηριοτήτων της Εταιρείας. Όταν πάντως ο Αλή πασάς έκανε τη δική του επανάσταση εναντίον του σουλτάνου, οι Έλληνες επωφελήθηκαν: ενώ οι οθωμανικές δυνάμεις ήταν απασχολημένες μ’ αυτόν, η Εθνική Εταιρεία αποφάσισε να ξεσπάσει η επανάσταση. σημειώσεις/ επεξηγήσεις 1 Χρησιμοποιούνται δύο λέξεις στο τουρκικό κείμενο για την απόδοση του όρου «Έλληνες», “Rum” και “Yunan”. Η πρώτη αποδίδεται γενικά στους Έλληνες της Τουρκοκρατίας: ρωμιούς, ραγιάδες, ενώ η λέξη Yunan = Ίωνες, χαρακτηρίζεται η Ελληνική Επανάσταση και το ελληνικό κράτος. Με τον όρο “Rum” χαρακτηρίζεται και σήμερα η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως. Για ένα μεγάλο διάστημα Ρούμελη ονομαζόταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό οθωμανικό κράτος (Rum-eli, χώρα των Ρωμαίων, Ρωμιών, Ελλήνων, πρβλ. Ρωμυλία). Το άλλο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ασιατικό, ονομαζόταν Anadolu (Ανατολή). 2 Το θέμα των προνομίων είναι αρκετά σκοτεινό ως προς την έκταση και την εφαρμογή σε διάφορες περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Βασικό στοιχείο για την εκχώρησή τους υπήρξε η ειδική μνεία στο Κοράνι για τους λαούς της Βίβλου, χριστιανούς και εβραίους. Εδώ λαμβάνονται με την ευρεία έννοια, της παραχωρήσεως δηλαδή ελευθερίας σχετικά με τη θρησκεία, τη γλώσσα, την κοινοτική διοίκηση και άλλα, που ποίκιλλαν κατά τον τρόπο παροχής, το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής. Η πολιτική των προνομίων χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους για να ενισχυθεί το ανθενωτικό πνεύμα των Ορθοδόξων. Στο κείμενο, πάντως, έμμεσα τονίζεται η «αχαριστία» των Ελλήνων, οι οποίοι, μολονότι είχαν περισσότερα προνόμια, επηρεασμένοι από τους ξένους, επαναστάτησαν. 3 Εννοεί τη Στερεά Ελλάδα. 4 Βλέπε 15η παρατήρηση του βουλγαρικού κειμένου. 5 Προφανώς υπονοούνται τα προνόμια και οι οικονομικές διευκολύνσεις (αχτναμέδες) που χορηγήθηκαν σε ορισμένες περιοχές, όπως τα νησιά (Χίος, Κυκλάδες), η Ήπειρος (Γιάννενα, Ζαγοροχώρια), η Μακεδονία (Μαντεμοχώρια), που παράλληλα εξασφάλιζαν και τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γ. Κοντογεώργη, 1983, σ. 15. Αντίθετα η Πελοπόννησος δεν έχει προνομιακό καθεστώς και αρχικά παραχωρείται σε Τούρκους τιμαριώτες (βλ. Ι.Ε.Ε., ΙΑ΄, σ. 207). Τον 18ο αι. μεγάλες εκτάσεις κατέχουν Τούρκοι ιδιώτες στο Ναύπλιο, Μεθώνη, Κορώνη (Ι.Ε.Ε. σ. 210), ενώ όλη η Πελοπόννησος διαιρείται σε 24 βιλαέτια, Μ.Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν 1715-1821, ανατύπωση, Αθήνα 1978, σ. 99. Διοικείται από το «μόρα-βαλεσή» ως πασαλίκι με κέντρο την Τριπολιτσά. Ιδιότυπη εξαίρεση αποτελεί μόνο η Μάνη, που υπάγεται στη δικαιοδοσία του Καπουδάν πασά και αυτοδιοικείται από ντόπιο καπετάνο, τον «μανιάτ-μπέη» (1776-1821), Π. Καλονάρου, Μάνη, εδ. Π. Πατσιλινάκος, Αθήνα 1981, σ. 57. 6 Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης επάνδρωσαν σε μεγάλο βαθμό τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν ως διερμηνείς (δραγουμάνοι). 7 Η ευνοϊκή μεταχείριση των Φαναριωτών από το σουλτάνο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της εκτίμησης και της ειδικής μεταχείρισης που είχαν οι Έλληνες από την Υψηλή Πύλη. Άρα το συμπέρασμα για το μαθητή είναι εύλογα η αχαριστία των Ελλήνων προς τον «ευεργέτη» τους σουλτάνο. Αποσιωπάται τελείως η αδήριτη αναγκαιότητα που επέβαλε τους Φαναριώτες στην τουρκική διοίκηση ως Μεγάλους Διερμηνείς και ως ηγεμόνες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες (1709-1821). Η ανάγκη επικοινωνίας με τις χώρες της Δύσης (συνθήκες-διομολογήσεις) κατέστησε απαραίτητη την παρουσία των γλωσσομαθών Φαναριωτών, μια και το Κοράνι απαγόρευε την εκμάθηση γλωσσών των απίστων. 8 Οι απελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων θεωρούνται κινήματα που προήλθαν αποκλειστικά και μόνο από την επαφή των Ελλήνων με τη Ρωσία. Αγνοούνται όλα τα επαναστατικά κινήματα πριν από τον Μεγάλο Πέτρο. Τον 15ο αι. κατά τον τουρκοβενετικό πόλεμο επαναστατεί η Πελοπόννησος. Τον 16ο αι. η Ήπειρος και η Πελοπόννησος, παραμονές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου (1571). Από το 1600 έως το 1611 ο επίσκοπος Διονύσιος Τρίκκης, ο «Σκυλόσοφος», ξεσηκώνει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο. 9 Είναι η εποχή που ο Μεγάλος Πέτρος αναπροσαρμόζει την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αναζητώντας παράθυρο στο Νότο, και καλεί τους Έλληνες «εις το ασκέρι του και εις το μεγάλο φλάμπουρό του». Από τότε διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων θα έρθει από το ξανθό γένος του Βορρά, και αρχίζουν να διαδίδονται οι προφητείες του Αγαθάγγελου, Κ.Ν. Σάθα, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, Αθήνησι 1869, σ. 213. 10 Πρόκειται για τα Ορλωφικά κατά τη διάρκεια του Α΄ επί Μεγάλης Αικατερίνης Ρωσοτουρκικού πολέμου (1767-1774), που κλείνει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, Τ. Αθ. Γριτσοπούλου, Τα Ορλωφικά, εν Αθήναις 1967. 11 Τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι χάρη στη ρωσική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα τα ελληνικά πλοία. Η εμπορική και ναυτιλιακή ανάπτυξη των Ελλήνων οφείλεται φυσικά και στη γενικότερη οικονομική και πολιτική συγκυρία στη Μεσόγειο. Επισημαίνουμε ενδεικτικά ορισμένα γεγονότα: την παρακμή της Βενετίας, τη ναυτολόγηση Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τις ελληνικές παροικίες, την αδράνεια του εμπορικού αγγλογαλλικού στόλου λόγω των πολέμων, την πλήρη αδιαφορία των οθωμανικού στρατιωτικού κράτους για το θαλασσινό εμπόριο. Ασφαλώς σπουδαίο ρόλο έπαιξε και η ναυτική παράδοση των Ελλήνων. Με ιδιαίτερη συμφωνία (1783), που ουσιαστικά ήρθε ως επεξήγηση των ασαφειών της προηγούμενης συνθήκης (1774), τα ελληνικά πλοία με ρωσική σημαία απέκτησαν το δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας στα Στενά. 12 Έτσι αποδίδεται η Φιλική Εταιρεία. 13 Προφανώς το σλαβοκατάληκτο όνομα του Γιαννιώτη εμπόρου Αθανασίου Τσακάλωφ οδήγησε τον Τούρκο συγγραφέα να εκλάβει ως Βούλγαρο τον πιο μορφωμένο Έλληνα από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, του οποίου ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα. Ο Τσακάλωφ είναι γιος του Γιαννιώτη εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, που μετοίκησε στη Μόσχα για εμπορικούς λόγους και άλλαξε το όνομά του από Τσακάλογλου στο «ρωσοπρεπές» Τσακάλωφ, κατά τη συνήθεια της εποχής. 14 Ο στόχος της Φιλικής δεν είναι σαφής. Σύμφωνα με την προκήρυξή της «η Εταιρεία συνίσταται από καθ’ αυτό Έλληνας φιλοπάτριδας και ονομάζεται Εταιρεία των Φιλικών. Ο σκοπός των μελών αυτής είναι η καλυτέρευση του Έθνους και, αν ο Θεός το συγχωρέσει, η ελευθερία του» (από κείμενο της Φιλικής στα κρατικά αρχεία της Ρουμανίας, που δημοσιεύτηκε στα Ντοκουμέντα για την ιστορία της Ρουμανίας, τ. Δ΄ σσ. 32-39, βλ. Η Επανάσταση του ’21. ΚΜΕ σ. 76). Η ελληνική άποψη είναι ότι μοναδικός «σκοπός της Φιλικής ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας και πέρα από αυτό δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι αποφασίστηκε οτιδήποτε άλλο, π.χ. ποιο θα ήταν το καθεστώς της ανεξάρτητης Ελλάδας βασιλεία ή αβασίλευτη δημοκρατία» (Ι.Ε.Ε., τ. ΙΑ΄, σ. 425). 15 Νεότερες έρευνες πιστοποιούν τη σχέση του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ με τους Φιλικούς, Θ. Ζώρα, Ο απαγχονισμός του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ εις έκθεσιν του Ολλανδού επιτετραμμένου Κωνσταντινουπόλεως, Παρνασσός ΙΒ (1976), 127-138. Αντίθετα ο τσάρος, που αρχικά αγνοεί την ύπαρξη της Εταιρείας, θα αντιταχθεί στα σχέδια του Υψηλάντη και των Φιλικών, όπως μαρτυρεί ο Καποδίστριας, απαντώντας σε επιστολή Έλληνα της Οδησσού, Βλ. Μέντελσον-Μπαρτόλδυ, σ. 52. 16 Πράγματι από τους βασικούς λόγους που επέβαλαν την επίσπευση της Επανάστασης ήταν η εμπλοκή της Πύλης σε πόλεμο με τον Αλή πασά. Αλλά ο Αλής ήταν εκείνος που περίμενε εναγωνίως την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, όπως μαρτυρεί και το αλβανικό εγχειρίδιο (σ. 162), το οποίο αναφέρει ότι ο Αλής βοήθησε τη Φιλική Εταιρεία και ανυπομονούσε να ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση στο Μωριά, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν την Άνοιξη του 1820 η Πύλη τον καταδίκασε σε θάνατο, στήριξε τις ελπίδες του στους σαράντα χιλιάδες στρατιώτες του· ήλπιζε μάλιστα ότι ο σουλτάνος θα ζητούσε να συμβιβαστεί μαζί του. Κατσουλάκος Θεόδωρος και Τσαντίνης Κώστας http://www.24grammata.com/?p=2905